….Dit zijn de basis ingrediënten voor hereniging met mijn nieuwe lijf. Het is deze maand precies 5 jaar geleden dat mijn schildklier is verwijderd. Meteen dat ik dit schrijf, bekruipt mij toch weer eventjes het gevoel van….. ga ik dat nu alwéér opschrijven?….. worden mijn lezers daar nu niet moe van?….. kan dit wel?…. En dan denk ik aan het gesprek dat ik vanmiddag gevoerd heb met de KPNI therapeut. Zij helpt mij om door middel van mijn voeding meer in balans te komen qua energie. Ja, ik ben nog steeds bezig met het leven na mijn verlies van gezondheid. Elke dag. Mijn therapeut, een zeer kundig en fantastisch mens, gebruikte vandaag een tussenzinnetje dat alles zegt, namelijk: “ …..ja, ik noem het nog maar eens, ……., maar jij hebt geen schildklier….en daardoor mis je een belangrijke schakel tussen… etc. etc. “.
En dat is zo….. fijn als het feit genoemd wordt als het relevant is. Dat geeft erkenning aan de realiteit. Inmiddels is dat voor mij het nieuwe normaal waar ik mij goed in thuis voel. Op alle leefgebieden heb ik aanpassingen doorgevoerd waardoor ik goed kan functioneren. Ik heb een eigen onderneming, ben gelukkig in mijn relatie, heb een warm en liefdevol contact met mijn kinderen, ik geniet van de vriendschappen en ik heb de vorm van beweging gevonden die bij mij en mijn (nieuwe) lijf past. Toch blijft het sleutelen. Vooral de energievoorziening is een uitdaging. Daar werk ik nu aan door mijn voeding zo optimaal mogelijk af te stemmen op de werking van mijn lijf.
Ik blijf dit verhaal vertellen, ik blijf tijd en aandacht geven aan dit proces van hereniging. Dat kan ik alleen maar doen met compassie voor mijzelf. En dat héb ik dankzij het intense proces dat ik heb doorlopen van rouwen om mijn verlies, aannemen van mijn ongezonde deel, aanvaarden van de nieuwe realiteit én doordat ik continu de ‘instellingen’ van mijn hele systeem aanpas op ervaringen die ik in het dagelijkse leven opdoe. Hiermee ervaar ik regie over mijn leven. Ik sta voor wie ik ben, mét dit nieuwe lijf, waar ik apetrots op ben. Fantástisch hoe al mijn organen zich aanpassen op de nieuwe situatie en blijven functioneren, geweldig hoe mijn brein in staat is signalen af te geven zodat ik weet waar mijn grenzen liggen, ontroerend mooi hoe mijn hart open blijft staan voor feedback, zodat ik mijn lijf elke dag nóg beter kan lezen. Hoezo niet gezond?!
Ik ben een vrouw met een missie?, dat mag duidelijk zijn. Wég met dat taboe over het praten over de impact op het leven na ziekte, een ongeval of een andere ingrijpende fysieke verandering. Opengooien, die hap! En dan niet alleen over re-integratie naar werk, maar over álle fasen van verwerking die hereniging met een nieuw lijf met zich meebrengt. Ik heb er zelfs een programma voor ontwikkeld en ook daar ben ik apetrots op. Het heet ‘ik & mijn nieuwe lijf®’. Op 11 maart in Den Bosch start de eerste cursus die ik ga geven. In het najaar ga ik mijn werkveld uitbreiden naar de regio Eindhoven en Breda/Tilburg. Ik vraag jullie allemaal om dit nieuws te verspreiden, om in jullie netwerk te kijken wie er stilletjes of luidruchtig worstelt met het leven na ziekte, een ongeval of andere ingrijpende fysieke verandering. Misschien ben jij dat zelf wel. Laat het me weten.
Dank jullie wel!