‘En dan ineens knalt de werkelijkheid als een komeet de illusie aan diggelen. Een krater achterlatend in mijn hart. Versuft staat mijn wereld even stil, de aarde draait door. Van ver in mijn lijf voel ik een tsunami van emoties aankomen, niet te stoppen, beangstigend. Tegen alle wetten in probeer ik het nog tegen te houden. Wat als ik mij volledig overgeef aan de oerkreet die woont in de krochten van mijn ziel?’
Dit is daadwerkelijke angst om te voelen, écht te voelen. Het gevoelige deel van mij dat in mijn jonge jaren niet is opgemerkt, gehoord of serieus genomen ‘durft’ op momenten nog steeds niet tevoorschijn te komen. Destijds had ik nog geen woorden tot mijn beschikking aan te geven wat ik nodig had. In het hier en nu heb ik ze wel. En toch blijft het soms spannend ze uit te spreken.
De drempel is eenvoudigweg te hoog, de wonden te diep of het is simpelweg niet meer mogelijk de onuitgesproken woorden direct te richten tot de mensen die jou, bewust of onbewust, pijn en verdriet hebben gedaan. Toch is dat geen reden om ze onuitgesproken te laten. Wat erg belangrijk is, is dat deze woorden oprecht gehoord worden, serieus worden genomen, onvoorwaardelijk ontvangen worden. Zonder oordeel, zonder oplossing én in een veilige, vertrouwde setting.
Ik heb zelf lange tijd mijn eigen onuitgesproken woorden niet serieus genomen. Dat leek nog altijd minder pijnlijk dan wanneer anderen dat niet doen. Je kunt het zien als een soort beschermingsmechanisme. En toch klopt dat niet, de pijn uit zich op andere plekken in je leven, of zelfs in je lijf. Op het moment dat ik er zelf klaar voor (mee 😉) was en mij gesteund voelde door de onvoorwaardelijke aanwezigheid van anderen, ervaarde ik het als bevrijdend te verwoorden wat er daadwerkelijk in mij leefde. Tegelijkertijd kon ik compassie voelen voor mijzelf en begrijpen welke invloed het onderdrukken van mijn gevoelens heeft gehad op alle facetten van mijn leven, mijn werk en mijn relaties. Confronterend én verhelderend!
Om de impact helder te maken van onderdrukte gevoelens, nodig ik je uit te denken aan een situatie in je huidige leven waar je spontaan buikpijn, een knoop in je maag, een brok in je keel of *&#%!-neigingen van krijgt. En denk dan eens aan dat wat je doet om die gevoelens weer weg te krijgen…… Precies, dat!
Ik wens je een openhartig jaar 2022!
ps: fotocredits Geralt/Pixabay.